HÜSEYİN A. ŞİMŞEK

Frengi bir salgın halini aldığında, herkes aşkın ve dünyanın işinin bittiğine hükmetti yüzyıllar önce. Beklenen olmadı. Sonra AIDS devreye girdi. Sıra korona virüsünde mi?

Hem hareket hem de birey bazında değiştirme işine kendinden başlamak şart. Günümüz kapitalist dünyasında, kelimenin gerçek anlamında alternatif sunuyor olmak bahsinde, bu bir zorunluluktur.

Avusturya, yüzölçüm ve nüfus açısından Avrupa’nın küçük ülkelerinden. Fakat hem Avusturya Alevileri, hem de Avusturya’nın Alevilerle ilgili icraatlarında altı tane “ilk” var.

In den 2000-er Jahren wurde für diese Menschen, die bereits seit vier Generationen in diesem Land lebten, eine neue Bezeichnung gebräuchlich: “Neue Österreicher“!

Bu yazıda, mezure ile kantarı (tartıyı) aydın ile entelektüel arasındaki farkı ölçüp tartmak için almanızı öneriyor olacağım. “Aradaki farkın küçük olmadığı” tezine (hiç tereddütsüz “taraftar” değilse de) tercüman olacağım.

Ezilen, kendisini ezene benzeyebiliyor. Bunu sağlayan bazen din/inanç, bazen ulusal/etnik köken, bazen yaşanılan coğrafya, bazen ezilen için “mutsuz” ama “ortak” tarih oluyor.

Marx ve Engels’in “klasik anlamda bir estetik teorisi” kurmamış oldukları çokça yazılageldi. İzleyicileri, onların sanata dair söyledikleriyle ilgili farklı tavırlar sergilediler. Onların söylediklerini kusursuz gören de sorunlu ve eksik bulan da var.

Gazetecilik mesleğine profesyonel anlamda Ocak 1987’de başladım. İlk romanım da aynı yılın yaz sonunda yayınlandı. Yani bugün, hem gazeteci hem de yazar olarak 32 yılı

“İnsan gözü” derken, sadece kafatasının ön yüzündeki iki yuvarlak, somut, elle tutulur uzuv gelmez aklımıza. Binlerce yıldan beridir kültürlenirken, bir dizi ‘kültür göz’ de edinegeldik.

Birçok sözcüğü, deyimi aynı anlamda kullanırız. Yerine, bağlamına göre doğrudur da bu. Ama aslında, sık sık ya da arada bir aynı anlamda kullandığımız o sözcük

Vor ca. 44 Jahre wanderte ich in eine riesige Stadt: Istanbul! Sie summte wie eine Biene. Jeder schrie nach etwas anderem. Diese Schreie erinnerten mich

Genco Erkal, en başta Nâzım Hikmet ve Can Yücel’i anlattığı, şiirlerini seslendirdiği oyunlarıyda bir gerçeğin altını çizmeye devam ediyor: Iskalamamış şairleri, ancak ıska geçmeyen bir tiyatrocu canlandırabilir. Ömrüne bereket üstat, daha nice yılların olsun!

Dil, her şeyden önce ve en temel işleviyle bir ifade etme aracıdır.

Siyaset bilimi insanı John Keane’nin deyimini anımsayalım:“Bazıları, bazı şeylerin bazı yerlerde yayınlanmasını istemez. İşte o şeylere haber diyoruz. ”Gazetecilik, hem zor ve riskli hem de gerekli ve zevkli bir meslektir.

Her birimize, kaç yaşındaysak o yaşa kadar gömdüğümüz ya da bize zorla gömdürülen „bakıp görme açılarımız“ı mezarlarından çıkarma cesareti lazım. Böyle bir kazıdır bizi, tek bir açı dışındaki sayısız açımıza “hayalet” muamelesi yapmaktan kurtaracak.